Osiem Form
Na przestrzeni wieków wiele wojowników kształtowało swoją własną technikę walki bronią białą, a w późniejszych czasach mieczem świetlnym, które to po latach zostały zamknięte w ramach Form, pozwalając na bardziej efektywną naukę i determinując dynamiczniejsze rozwijanie każdej z nich.Forma Zero
Forma Zero była jedną z podstawowych form nauczanych głównie przez Jedi, zakładająca użytkowanie miecza świetlnego bez włączania go. Była to w większym stopniu filozofia walki, niż jej technika, propagowana przez Mistrzów, nie znajdująca jednak większego oklasku u uczniów. Forma ta stawiała nad wszystko dążenie do pokojowych rozwiązań, dyplomację, hart ducha, umiejętność koncentracji i percepcji. Do największych jej użytkowników można zaliczyć Mistrza Jedi Felanila Baaksa oraz Mistrzyni Fay (która nie była nawet podejrzewana o posiadanie miecza świetlnego).Forma I – Droga Sarlacc'a
Pierwsza forma walki mieczem świetlnym jest odpowiedzią na same powstanie tej broni – Droga Sarlacc'a (znana również jako Determinacja ) jest zbiorem podstawowych cięć i bloków zaczynających każde szkolenie. Niemal każdy Jedi i Sith znali tę formę, lecz mało kto zdecydował się na jej realny trening, co mimo jej popularności determinowało niewielką ilość jej prawdziwych użytkowników. U swych korzeni Forma I zakładała dążenie do rozbrojenia przeciwnika, stosując tzw. sun djem – ruch mający na celu zniszczenie lub wytrącenie z rąk broni oponenta. Przez ponad cztery tysiące lat swojej egzystencji forma ta traciła na popularności względem błyskawicznie rozwijanych innych stylów walki, które skutecznie uniemożliwiały rozbrojenie użytkownika, pozbawiając Formy I jej największego atutu. Niemniej jednak Droga Sarlacc'a była znana przez wszystkich padawanów Jedi w okresie schyłku Republiki, nauczana jako pierwsza była formą wyjściową do nauki pozostałych.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy I:
Shii-Cho – jedyna technika walki mieczem świetlnym korzystająca z założeń Formy I, przez co jest również często z nią utożsamiana. Swe początki bierze jeszcze z czasów Pierwszej Wielkiej Schizmy, kiedy była ona wykorzystywana w walce bronią białą. Ataki w jej asortymencie koncentrują się na horyzontalnych, jedno i oburęcznych cięciach, mających na celu uniemożliwienie przeciwnikowi dalszej walki. Obrona skupia się na odbijaniu klingi wroga czerpiąc z sił fizycznych użytkownika. Była ona rzadko używana w otwartej walce, najczęściej przeciwko wielu przeciwnikom naraz, gdzie sprawdzała się najlepiej. W walce jeden na jednego była generalnie skazana na porażkę, gdyż zbyt łatwo było znaleźć dziury w jej defensywie. Najpopularniejszym jej użytkownikiem był Kit Fisto, któremu udało się opanować ją niemal na mistrzowskim poziomie.
Forma II – Droga Ysalamir'a
Forma druga, zwana również Drogą Ysalamir'a lub Rywalizacją realizowała rozwinięcie sztuki szermierki i finezji w walce mieczem świetlnym. Stworzona przez coraz większą potrzebę skutecznego pojedynkowania się, praktycznie wyparła Formę I z użytku. U jej założeń leżały szybkość, finezja, sztuka uników oraz krótkie i precyzyjne cięcia i pchnięcia. W użytku utalentowanego szermierza była nie do pokonania aż do powstania Formy VII (jedynie Forma III była w stanie obronić się przed Drogą Ysalamir'a, dając szansę na ucieczkę od pojedynku), była jednak na tyle trudna i skomplikowana, że tylko nielicznym udało się poznać coś więcej niż jej założenia.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy II:
Makashi – technika w pełni realizująca założenia Formy II, często z nią utożsamiana. Elegancka, finezyjna, pełna stylu i wyszukania. Opanowana w odpowiednim stopniu staje się niezastąpiona w pojedynkach. Burzy również założenia Formy I, w Makashi nie ma już miejsca na obezwładnianie przeciwnika – tu priorytetowym celem staje się zabijanie. Makashi ponad wszystko stawia sobie perfekcję w walce jeden na jednego, gdzie rzeczywiście jest nie do powstrzymania. Wymierza ona zasady stosowania krótkich cięć i pchnięć w ataku, dojść elastycznie manipulując ostrzem miecza. W obronie jednak zakłada wyższość uników nad odbiciami, które były rozwijane wraz z powstaniem Formy IV. Jej słabości widoczne były w walce w większych grupach i tych na odległość, gdyż technika ta nie realizowała skutecznych odbić wiązek z blastera, co nadrabiać miał doskonały refleks i kondycja szermierza. W praktyce Makashi dążyło do zmęczenia przeciwnika z jak najmniejszymi stratami energii u jej użytkownika, powodowanymi doskonałą jego kondycją i konstrukcją rękojeści, która umożliwiała szeroki zakres ruchów bez nadwyrężania nadgarstka. Do najpopularniejszych jej adoratorów należeli Hrabia Dooku i Asajj Ventress, którzy to używali tej techniki w czasach, gdy odchodziła ona w zapomnienie i powoli stawała się przeżytkiem, głównie ze względu na długi okres nauki i trudności w jej opanowaniu.
Forma III – Droga Mynock'a
Forma III uważana jest za odpowiedź na rozwój techniczny i coraz większą liczbę użytkowników blasterów, którzy powoli opanowywali je z coraz bardziej śmiertelnymi skutkami. Najbardziej defensywna ze wszystkich form, Wyciszenie jako jedna z niewielu nie zakłada odbić, lecz „przekierunkowania” ataków przeciwnika, by odwrócić je przeciwko niemu. Pozostająca niemal nie do przebicia, służy jako odzwierciedlenie filozofii bycia „w oku cyklonu”, zachowując spokój i opanowanie mimo burzy naokoło.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy III:
Soresu – najbardziej popularna technika Formy III, z czasem wyparła wszelkie inne i została jej główną przedstawicielką. Została dostosowana do obrony przeciwko strzałom z blastera oraz innej broni miotanej, doskonale sprawdza się również jako defensywna szkoła walki w szermierce. Jako jedyna jest w stanie obronić użytkownika przed stylem Makashi. Zakłada niemal taneczną synchronizację ruchów całego ciała, składa nacisk na pracę nóg i odpowiednio zastosowana może służyć jako tarcza dla swojego użytkownika. Technika ta jest idealna, kiedy przychodzi zmierzyć się z przeciwnikiem, który posiada znacznie większe umiejętności fechtunku, jest także niezastąpiona w ochronie od Błyskawic Mocy. Przy odpowiednim treningu jako jedyna (prócz technik z Formy VII) daje możliwość opanowania miecza świetlnego o podwójnym ostrzu. Używana przez wielu Jedi i Sithów, którzy doceniali jej defensywne możliwości. Do jej głównych adoratorów można zaliczyć Luminarę Unduli, Darth Zannah oraz Obi-Wana Kenobiego, który doszedł niemal do perfekcji w jej stosowaniu.
Forma IV – Droga Jastrzębio – Nietoperza
Wytrwałość, pod taką nazwą również jest znana Forma IV swą popularność zaczęła zdobywać już za czasów Wojen Mandaloriańskich, będąc potężną formą walki służącą do pojedynków jeden na jednego, a równocześnie nie wymagającą tyle treningu, co Makashi. Jedi czy Sithowie używający Formy IV całkowicie oddawali się Mocy, wykorzystując wszelkie możliwości akrobatyczne, jakie ta im dawała. Droga Jastrzębio – Nietoperza, przypominająca bardziej taniec niż styl walki, pozwalała użytkownikowi pominąć wszelkie fizyczne bariery, jakie stawiało przed nim jego własne ciało zamieniając go w szybkiego, zwinnego i potężnego wojownika.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy IV:
Ataru – technika czerpiącą całymi garściami z Mocy, wykorzystując wszystko, co ta ma jej do zaoferowania – miejsce tu znajdują wszelkie salta, obroty i skoki. Ataru zakłada wykorzystanie elementów otoczenia i obronę czerpiącą ze zwinności i wytrzymałości użytkownika. Głównym celem techniki jest zdekoncentrowanie i unieszkodliwienie przeciwnika, wplątując go swój imponujący akrobatyczny bitewny taniec. Jej ofensywę stanowiły drobne i płytkie cięcia, które jednak dzięki swojej szybkości, częstotliwości i różnorodności z czasem stawały się nie do odparowania. Technika wybierana często przez tych użytkowników Mocy, którzy swoimi warunkami fizycznymi wykluczali się z walki za pomocą Formy III czy V, zdolnościami akrobatycznymi rekompensując sobie braki w sile fizycznej. Do najbardziej znanych jej użytkowników należeli Aayla Sacura, Quinlan Vos czy Yoda, który opanował ją niemal do mistrzostwa.
Sokan – Sokan, kolejna technika zaliczana do Formy IV bardziej niż Ataru kładzie nacisk na parowanie ciosów i wykorzystywanie otoczenia, kosztem jednak akrobatyki tej drugiej. Jest to technika starsza od Ataru, sięgająca swymi korzeniami aż do Wielkiej Wojny Nadprzestrzennej. W ataku Sokan podobnie jak Ataru wykorzystuje częste, szybkie i precyzyjne cięcia celujące w punkty witalne przeciwnika. Technika ta była po części unikana przez Jedi, ponieważ w założeniach zmuszała przeciwnika na siłę do nierównej walki – jej użytkownik za wszelką cenę chciał wyprowadzić oponenta na trudny teren, który dałby mu przewagę. Elementy Sokanu zostały zastosowane przez Obi-Wana Kenobiego podczas walki z Darthem Vaderem na Mustafar.
Forma V – Droga Smoka Krayt
Od samego początku użytkownicy broni białej opracowywali techniki, które pomagałyby im walczyć przy wykorzystaniu siły fizycznej jako głównego katalizatora. Rozwijana głównie przez użytkowników Formy III, którzy znudzeni byli już obroną i czekaniem na okazję do kontrataku. Jednocześnie Forma V nie jest tak wymagająca jak Forma II i nie wymaga absolutnego zjednoczenia z mocą jak Forma IV. Forma V, będąca przedstawicielką brutalnej siły połączonej z finezyjną taktyką stała się jedną z najbardziej popularnych (zaraz po Formie III) form walki na miecze świetlne w okresie Schyłku Republiki. Dodatkowo jej użytkownicy bardzo często opanowywali również Soresu, które w połączeniu z technikami Formy V dawało duże możliwości manewru i zaskoczenia przeciwnika.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy V:
Shien – Shien to technika która jako pierwsza została opracowana jako agresywny odpowiednik Formy III – jej użytkownik skupiał się na ofensywnych cięciach, głównie oburącz wspomaganych przez swoją własną siłę fizyczną oraz Moc. Shien, propagowana przez byłych użytkowników Soresu bazuje również na obronie przed wiązkami z blastera, jednak stara się jak najbardziej wykorzystać broń przeciwnika przeciwko niemu, silnymi zamachami odbijając ataki w jego stronę. Technikę tę wyróżniał bardzo charakterystyczny sposób trzymania miecza, widoczny u większości jej użytkowników – Galena Marka czy Ahsoki Tano.
Djem So – jedna z najbardziej popularnych technik wśród członków Zakonu Jedi w schyłkowym okresie Republiki, była kontynuacją nurtu filozoficznego tworzącego Shein – również opierała się na brutalnej sile fizycznej użytkownika, która wspomagana Mocą miała przełamać defensywę oponenta. Jej elementy obronne są raczej ubogie, skupiają się na blokach i odbiciach. Technika ta koncentruje się jedynie na atakach i kontratakach, w których nie ma miejsca na uniki, a zwinność użytkownika jest w niej praktycznie zbędna. Najbardziej Jedi i Sithowie korzystający z niej to Anakin Skywalker (później jako Darth Vader stworzył swoją odmianę Djem So, która była bardziej przystosowana do jego stanu fizycznego, a przez to jeszcze bardziej koncentrowała się na sile fizycznej Mrocznego Lorda), Obi-Wan Kenobi, Aayla Sacura, Agen Kolar czy Luke Skywalker, natomiast jej elementy i naleciałości można zobaczyć w stylu walki prawie każdego użytkownika miecza świetlnego.
Forma VI – Droga Rancor'a
Znana również jako Równowaga Forma VI zakłada idealną równowagę między atakiem i obroną i czerpie ze wszystkich powstałych wcześniej stylów. Spopularyzowana została wśród dyplomatów, którzy nie zakładali użycia swoje miecza świetlnego, lecz na wszelki wypadek chcieli mieć taką możliwość, a nie byli zadowoleni z efektów Formy I, oraz przez tych Jedi, którym celem było zjednoczenie ciała i umysłu w czasie walki.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy VI:
Niman – jako jedyna efektywna technika walki wykorzystująca założenia Formy VI, Niman dawał swojemu użytkownikowi możliwość szerokiej gamy ataków i ruchów defensywnych, kosztem jednak ich jakości i skuteczności. Historia tej techniki leży u czasów Pierwszej Wielkiej Schizmy, stosowana była wtedy głównie przez Mrocznych Jedi. Z czasem i Zakon zaczął zauważać jej założenia jako pozytywne, tym samym gwarantując tej technice grono adoratorów. Sam Niman został opracowany w wersji na jeden, jak i na dwa miecze i to ta druga opcja była wielce bardziej efektywna, z uwagi na subtelność w obchodzeniu się z mieczami, której dwa ostrza bardzo potrzebowały. Po Bitwie o Geonosis technika ta zaczęła być lekko odsuwana, z racji i żaden z jej użytkowników nie przeżył bitwy. Używana między innymi Przez Exara Kuna, Grievousa, Dartha Maula i Obi-Wana Kenobiego, choć większość Jedi znała chociaż jej założenia (m.in. Anakin Skywalker używał jej podczas swej pierwszej walki z Hrabią Dooku).
Forma VII – Droga Vornskr'a
Forma VII, ostatnia z form wchodzących do kanonu technik walk mieczem świetlnym zakładała jako jedyna emocjonalne i wewnętrzne zaangażowanie jej użytkownika w walkę i uczucia wobec przeciwnika. Czerpała z wszystkich pozostałych form, nie pozostawiając jednak nie wytrenowanych słabości, ponieważ rekompensowała sobie je zażartością i zaangażowaniem emocjonalnym, które działając razem z Mocą tworzyły tkz. przedłużenie jej woli. Praktycznie w wielu przypadkach była drogą jej użytkownika do pokonania swojej największej słabości, wykorzystując ją tym samym przeciwko oponentowi. Niewielu Jedi decydowało się jednak na rozwijanie tej formy, obawiając się zaangażowania emocjonalnego, które mogło prowadzić ich ku Ciemnej Stronie Mocy. Mimo tego forma ta miała swych zwolenników, będąc relatywnie najbardziej efektywną formą walki na miecze świetne.Techniki zakładające wykorzystanie ustaleń Formy VII:
Juyo – jedna z głównych technik walki Formy VII, zakładająca przede wszystkim użycie wewnętrznej furii wojownika w walce. Łączyła po trochu brutalność Djem So oraz zwinność Ataru i mieszała je w coś zupełnie nowego, w swoim chaosie jednak skupiającego się zdecydowanie na ofensywie. Często była ona kontynuacją szkolenia w Formie V, ponieważ w znacznej części bazowała na sile fizycznej, będąc zaraz skuteczniejsza od Djem So w ataku. Do jej użytkowników można zaliczyć Dartha Vadera, Cina Dralliga, Dartha Maula oraz Dartha Sidiousa.
Jar'kai – jest formą szermierki opierającą się na walce dwiema broniami, skuteczniejszą jednak od Nimanu i posiadającą większy wachlarz opcji niż Makashi. Sięgając ku korzeniom w Makashi styl ten powodował, iż przeciwnik musiał cały czas skupiać się, przed którym ostrzem się bronić, co gwarantowało dodatkową możliwość ataku z zaskoczenia. Technika doskonale sprawdzająca się przeciwko wielu przeciętnym przeciwnikom, nie radząca sobie jednak z silniejszymi fizycznie oponentami. Do jej użytkowników należeli między innymi Exar Kun i Mroczny Jedi Boc. Bardzo możliwe również, że jej założenia znała Asajj Ventress, która często podczas walki łączyła swoje dwa miecze w jeden.
Vaapad – Vaapad to jedna z najmłodszych technik wchodzących w kanon Formy VII, został wymyślony przez Mace'a Windu i Sorę Bulqa w czasach schyłkowych Republiki. Technika ta czerpie wiele z pogranicza Ciemnej Strony Mocy i staje się czymś więcej niż tylko stylem walki – jest to raczej stan umysłu jej użytkownika, wymagający od niego czerpania przyjemności z walki i ciągłego dążenia do wygranej za wszelką cenę. Jako jedna z niewielu korzystała z furii przeciwnika, przeradzając ją na broń przeciwko niemu samemu. Używana była głównie przez Jedi czasów Mace'a Windu, jednak przez zakusy Ciemnej Strony wielu z nich rezygnowało z jej rozwijania. Całkowicie jej mrocznym skutkom oparł się jedynie sam Windu, dla którego technika ta była „sposobem przekucia jego wewnętrznej furii i gniewu na narzędzie światła”. Poza nim z techniki tej czerpali Quinlan Vos, Depa Billaba czy Sora Bulq.
Teräs Käsi – czerpiąca ze swych korzeni na planecie Bunduki, Teräs Käsi jest śmiertelną w skutkach sztuką walki wręcz w połączeniu z odpornością na ból. Znana od czasów broni białej, nie była rozwijana ze względu na jej niesamowity poziom trudności i wymagania fizyczne. Technika ta zakładała walkę bez broni z wykorzystaniem ciała użytkownika prawie jako kukły czy marionetki, pociąganej za niewidzialne sznurki przez genialnego artystę. Jej adoratorzy to prawdziwe dzieła sztuki, których – wydaje się – nie obowiązują powszechne prawa fizyki. W wariancie z użytkowaniem miecza świetlnego najlepiej sprawdza się w opanowaniu walki podwójnym mieczem świetlnym, i daje tą możliwość jako jedyna poza Juyo i Soresu. Jako jej użytkownika można przytoczyć Dartha Maula, który opanował ją niemal perfekcyjnie.
Punkty styku
Punkty styku dla siedmiu form zakładających kontakt fizyczny z przeciwnikiem wyznaczały miejsca, na których wojownik miał się skupić oraz ruchy i zabiegi, które musiał wykonać by taki punkt wypełnić.
Cho mai - ruch ofensywny skierowany w uzbrojoną rękę oponenta, stosowany gdy wygrywający pojedynek wojownik nie chce zabić swojego przeciwnika. Zastosowany między innymi przez Vadera w pojedynku z Lukiem Skywalkerem czy też przez Anakina, kiedy rozbroił tak Hrabiego Dooku.
Cho mok - jest bardzo podobnym atakiem do Cho mai, mającym na celu jednak odcięcie całych ramion bądź nóg. Zaprezentowany przez Obi-Wana w kantynie Mos Eisley oraz wcześniej na Mustafar, podczas pojedynku z Darthem Vaderem.
Cho sun - kolejny ruch z rodziny Cho, zakładający połowę z Cho mai i Cho mok. Wojownik, który stosuje tą technikę chce odciąć jedynie ramię, którego dłoń dzierży broń. Zastosowany przez Hrabiego Dooku podczas pojedynku z Anakinem Skywalkerem na Geonosis.
Sai cha - ruch mający na cel zadanie śmiertelnego ciosu przeciwnikowi, odcinając jego głowę, tym samym pozbawiając go życia. Wielokrotnie używany przez Jedi przeciwko droidom bojowym, Mace Windu zabił tak również Jango Feta.
Sai tok - kolejny cios mający na celu uśmiercenie oponenta, tym razem przecinając go wpół, oddzielając nogi od reszty ciała. Trudny do wykonania, możliwy jedynie przy pomocy wykorzystania elementu zaskoczenia i Ciemnej Strony Mocy. Zastosowany przez Obi-Wana Kenobiego w walce z Darthem Maulem.
Shiak - to punkt styku mający na celu przebicie ciała przeciwnika klingą miecza świetlnego. Często stosowany przez Jedi do uniemożliwiania dalszej walki przeciwnikowi oraz przez Sithów do zabijania. Przykłady takiego zachowania można zobaczyć podczas walki Dooku z Obi-Wanem czy też Dartha Maula z Qui-Gon Jinnem.
Shiim - Ruch ten służył do zadawania ran i bólu krańcem miecza, nie pozwalając na odpoczynek zranionemu wrogowi. Używany głównie przez Mrocznych Jedi.
Sun djem - Sun djem był atakiem kierowanym w broń przeciwnika tak by ją zniszczyć lub wytrącić z rąk. Leży u podstaw Formy I jako jej podstawowe założenie. Ruch ten odszedł do lamusa po wymyśleniu Formy II, która skutecznie broni się przed nim i ataki te nie mają większej efektywności. Jednakże, po latach w jej kanon wpisano również wyrwanie przeciwnikowi broni Mocą, co było wielce popularne wśród wszelkich jej użytkowników.
Mou kei - Był to atak kończący walkę, służył do uszkodzenia najważniejszych części ciała wroga. Używany głównie przez Sithów i część Jedi, którzy chcieli wykończyć bardzo niebezpiecznych wrogów. Użyty przez Kenobiego podczas finiszu jego pierwszej walki z Vaderem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz